ÇEŞME.(Pastoral)

Þifalý suyunla, daðýn baþýnda.
Küçükten duyardým, senin ününü.
Çamlar arkadaþýn, beþ yüz yaþýnda.
Mermer kapladýlar, sonra önünü.

Sen þifa verirsin, kudretten suyun.
Bülbül sesleriyle, dinlenir baþýn.
Suyunu içiyor, kuzuyla koyun.
Kimse bilmez senin, ne kadar yaþýn.

Duruyorken sessiz, sakin köþende.
Ünün gidiyordu, köyden þehire.
Geliyordu hasta, þifa peþinde.
Dertlere devaydýn, gittin her yere.

Buz gibi suyunda, kýnalý eller.
Ýçerdi suyunu, hep kana kana.
Sana türkü yaktý, o tatlý diller.
Þifalar verirdin, canýndan cana.

Kýymetini bilmez, insanlar senin.
Az olan suyunu, deþip durdular.
Bilirim incindi, o nazik tenin.
Seni can evinden, onlar vurdular.

Bir gece depremle sarsýldý yolun.
Kýymet bilmez insan, iþte böyledir.
Yok olup çekildi, þifalý suyun.
Þimdi mazidesin, þifan dildedir.
Ýnsanlar unuttu, þarkýn yeldedir.

HÝLMÝ CAN.
OCAK.2014.
1960 TAN YENÝLEME.

(4083)


Sosyal Medyada Paylaşın: