Sal Gitsin Ipini..

Ne vakit yüz çevirdin hayallerine sen,
Ne zaman bu kadar yaþlandý yüreðin..
Bak hiçbir þey deðiþmedi, hâlâ orada hepsi,
Yaþ almak mý, yaþlanadýrýyor yüreði ?
Yoksa ! Kendini haddinden fazla olgunlaþtýrmak mý ?
Deli, dolu þen þakrak arkadaþlar mýydý, yoksa ?
Insana yaþama sevinci veren..
Ne vakit ? Hüzün çöreklendi bu kadar içine.
Oysa, gülmek öyle, çok da zor olmasa gerek !
Neden, sanki ?
Dünyanýn bütün yükü senin omuzlarýndaymýþcasýna,
Ezilip durursun, kendi yarattýðýn aðýrlýklar altýnda..
Oysa, bir silkelenip kalkman, yeter de artar bile,
Hafifletmeye acýlarýný,
Kuþlar misali, özügürce uçmalý yarýnlara..
Kanada ihtiyacýn yok, olmadý ki hiç..
Bir düþ, bir hayal..
Bazen de sadece bir umuttur, elinden tutan..
Tamam, ayaklarýn yere saðlam basýn da,
Varsýn aklýn, arada bir sana gülmeyi de hatýrlatsýn..
Býrak düþüncelerini, býrak uçsunlar..
Uçsuz bucaksýz, hayallere..
Uçurtmalar da uçamazdý, rüzgârlar olmadýkça..
Onlar da uçamazdý,
Onlarý gökyüzüne býrakanlar olmadýkça..
Madem, sende sal gitsin ipini,
Bitsin bütün yorgunluklarýn..
Sal gitsin ipini,
Kendini tutsak ettiðin yaþantýnýn..
Býrak buluþsun yarýnlarýn sevinçlerle..

Yazan: Gönül Cesli
Sosyal Medyada Paylaşın: