Düþlerimden çýkýp git,býrak huzur bulayým Yetmedi mi bu kahýr çektirdiðin bu sýzý? Deþme yaramý felek bugünü unutmadým Gönlümü yaralayýp o giden vefasýzý.
Benim en kara günüm onunsa bayramýydý Yüreðimi kahreden ayrýlýk akþamýydý Kemanlarýn çaldýðý bir hicran hüzzamýydý Unutmadým kalpsizi gönlü doymaz arsýzý.
Ömrümce tatmadýðým acýlarý tattýrdý Duygularýmý aldý üç kuruþa sattýrdý Umutlarýmý çaldý aþktan nefret ettirdi Kararttý tüm dünyamý zalim gönül hýrsýzý.
Her sene takvimdeki o günü silmiþim ben Ýnsafsýz olma felek hatýrlatma bir de sen Periþan bir haldeyim bitmiþ gibiyim ruhen Aðlayan gözlerimin beyazý kan kýrmýzý.
Geçip giden seneler çare þifa olmuyor Gülmek istese yüzüm yalnýz sefa olmuyor Anladým ki her kalpte sevgi vefa olmuyor Kalbimin feryadýný dinle çoban yýldýzý.
Ne yapsam ne etsem de yaþandý unutulmaz Dertli olmuþ bu gönül dertleri avutulmaz Benim bu çektiklerim herkesle bir tutulmaz Kaderime yazýlmýþ böyle bir karayazý.
Þair:Ýsmail Kurt 10.02.2014 Sosyal Medyada Paylaşın:
Bandırmalı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.