Mevsim Çıkmazı

MEVSÝM ÇIKMAZI



Doðrudur;
Çocuklara karýþýr küs bakýþlarýmýz gibi görünmez
Sýrtýn dönüp amber kokulu patikalarda
Peþin þiirlerini yazýyordu orada ki feryadý-ferli
Bir bakýþ henüz daha birer kuruntu iken
Hangi birini kurtaracaksýn
Þimdi;
Ve son dört mevsimin...



Ne ilk ne son aldanýþý bu ilgisi
Islak yaðmurlarýn
Öbür ölümlerin ertesini gözleyiþleri
Ve her mevsim çýkmazý bulutlanýþý iþte
Sokaklarýný yýkadýðý buðulu çukurlar
Ve hiç sorgusuz, hiç sualsiz, hiç çekiþlerimiz
Bazen uzlet maziden kalanlar


Dikenli tellerine sürtündüðündendir
Sisli sapaðýnýn amberleri bundan gayrisi
Ezeli düþmanlar biriktiriþi alýþýklýðý iþte
Ezilip kalacaðý bir gün bir yerlerde
Hiç kimsenin haberi bile olmayacaðý
Doðrudur insanlýða zararlý olduðu
Ayaðýna çarptýðý taþýn canýmý yaktýðý doðrudur



Senin gözlerin de bahar kokusu
Benim dilim de ise hâlâ rençperlik var
Bir ömre deðer diyorlar belki de
Darmadaðýn kapalý dudaklarla tekrarý o’ndan
Nasýl olsa kaybedeceði doðru
Tümü sancýlý aþklarýndan kalan sadece
Senin için yanan bir ateþ
Sürgünüyüm bana doðru


Ve en nihayet korkuyorum
Hayat beni yine o eski günlere götürdü
On sekizin siðillerini çýkartmayan tenimde
Otuz beþin erkenlik kabarcýklarýmý dökülüyor
Sabýr taþý sakladýðým koynumda zoraki çatlamalarý
Çýnlayýþlarý kulaklarýmdaki o asi rüzgârýn,
Her tarafým sisli hatýralarla dolu
Benim için artýk hep sonbahar...




Sosyal Medyada Paylaşın: