Sabahýn ezan vakti, sesler gelir seherden.
Kulaðýmý çýnlatýp, anarsýn biliyorum.
Her günün bitiminde, kapanýrken yâr perden,
Yüreðinde ben varým, yanarsýn biliyorum.
Gün dönerken ufukta kýzýl güneþe bakýp,
Simsiyah gecelerde yetim düþlere akýp,
Kalbimin cidarýna hasret çivisi çakýp,
Ayrýlýðýn zehrini, sunarsýn biliyorum.
Sevgili, bilirim ki günleri sayýyorsun.
Aklýn, fikrin benimle, hep benle uyuyorsun.
Tek baþýna sofrada yemeden doyuyorsun.
Ekmeði gözyaþýna, banarsýn biliyorum.
Kalbinin hicranýyla kor ateþe batarak,
Þehrin sokaklarýna yalnýzlýðý katarak,
Gezdiðimiz yerleri zihninde yaþatarak,
Her gün artan kederle, kanarsýn biliyorum.
Yollara baka baka eriyip gidiyorsun.
Aklýný þaþýrarak anbean yitiyorsun.
Sabah, akþam hasretle yanýp da bitiyorsun.
Sabýrla yüreðini, sýnarsýn biliyorum.
Huþu ile bakarsýn tabiatýn özüne,
Gül dalýnda parlayan þebnemlerin gizine.
Fecir vakti açarsýn elini gökyüzüne.
Hakk aþkýyla çaðlayan, pýnarsýn biliyorum.
NÝLÜFER SARP