İSTANBUL’U SEVDİM
Ne dersin üstat bu kadar üzülmekler nedendir?
Hiç mi anlayan olmayacak bizi?
Her zaman geceleri bir baþýmýza kalýnca
Kara kaplý defterimize acýlarýmýzý, özlemimizi, yalnýzlýðýmýzý mý yazacaðýz?
Bize hiç gün doðmayacak mý?
Yýldýzlar bize hiç gülümsemeyecek mi?
Mehtabý sevgili ile seyre dalamayacak mýyýz?
Gemi güvertesinde elimizde simit, martýlara bakarken,
Omzumuza dokunan olmayacak mý hiç?
Sevdalara küskün kýz kulesini hep bir baþýmýza mý seyre dalacaðýz?
Acýlarýn demlendiði ince belli bardaktan hep yalnýzlýðý mý yudumlayacaðýz?
Ahh üstat!
Sevgiliye âþýk olamayýþýmdandýr Ýstanbul’a sevdalanmam.
Boðazda gözlerini görür gibi olurum masmavi, engin, hýrçýn.
Beykoz’da yüreði, sakin, huzurlu, sevgi dolu.
Salacakta romantizm gurup vakti hüzünlü bir buðu.
Tophanede nargile kokusu…
Ýstanbul’da çýplak ayak topraða basmak kadar imkânsýzdýr
O’na dokunmak bilirim.
Oysa Üsküdar’ý her yaðmur alýþýyla sýrýl sýklam olur yüreðim.
Rýhtýmdan bir demet gül alýp koþmak isterim.
Ama dünyanýn en güzel çiçeðine bir avuç yapraðý nasýl verebilirim.
Olsa olsa Emirgan’da bir lalezar sunabilirim,
Sultan Ahmet’te kanayan bir gül
Belkide Pierre Loti’de bir bardak tavþankaný çay.
Ýstanbul kadar büyüsün isterim sevdam
Her yaný kaplasýn.
Ve sevgili her sokak baþýnda yüreðimle karþýlaþsýn.
Ahh üstat!
Sevgiliyi Ýstanbul’da bulma ümidini sevdim ben
Ve Ýstanbul’u sevdim,
Umudumun zifiri gecelere uyanmasýna inat…
Naciye ÜRÜN
Üsküdar- Kasým 2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.