Aydınlığın Mutluluk Kapağı
martýlarýn dokunduðu esinti þimdi
uyurken çiçeklere yaslanan baþým
içine düþtüðü derinliklerde kavlince
öldürecekmiþ kendini badem aðacý
kokusu kalýyor mutluluðun
kokusu kalýyor açma gözlerini ve yine
vapur tenini
rahatsýz ediyor diye denizin
bir aðýrlýk onlarca insan coþku içinde
bakýnýp duruyor güzelliklere
sevinecekmiþ gibi bir gün
hüznünü düþüren karanlýk yaným
o aydýnlýðýn mutluluk kapaðýnda
her defasýnda baþka bir his
bambaþka bir adam sörf yapýyor mesela
sular ve dalgalar basit
masalar var ince bacaklarý kumlara saplý
geçmiþin ziyasý var sehpada
tamda aldýðýn nefesin ortasýnda yakalýyor beni
kalbinin incisine ait naif bir duygu
uzatsam uzamýyor býrakýyor ellerini
üstünden atlayan esinti gibi
seviyorum dese dalgalar bir kaç defa
üzülüp uçar martýlar
yaþamak nedir sormuyorum kýmýldadýkça hayat
zaten durmadan boyuyorum
her gün baþka bir rengin kaðnýsý giriyor kapýdan
gýcýrdayarak giden sonsuzluk yolcusuna
sormuyorum ne demek hayat
toparlanýp baþýndan aþaðý bütün beyazlarýn kalbiyle
o ilk atýmý yakalamak var ya
korkusuz cesur bir kuþ gibi uçurumlardan
gök yüzüne atlamak var ya.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.