Söyle bana Ya öteki yüzün ayna Vur kýrýlsýn buzdaðý gözlerin Kurumuþ dallara Saklanma Yaslanýp yaþlanýlan selvi Haydi çýk dýþarý Sobelenmedi hayat Bir iki üç diyemeden Sustu körebe
Kaç taþý üst üste koysan Konuþur dað gölgesi Düþer sezgiler i mgelere Aðýr aksak düz telgraf tellerine Ki kalmadý kuþlar semada Süzüldü birer birer Uçurtmanýn kuyruðundan hayaller Aç avuçlarýný bir gül konsun Belki zaman bir nebze sevgi kokar
Aldýrma Bizden deðildi Hiç olmadý kendi kadar Daha küçüktü, yazacaktý Kalem mi üþüdü Dýþarda mý kaldý þair Diyemedi Suskular hep beni seçer Konuþmak ne haddine
Sen aymaz kahkaha Dur hele olduðun yerde Yýlmaz kelam, yýkýlmaz kalem Dokunursa hecelere Ayrýksý güneþin gölgesi üstünden geçer Ezilir korkular Avazý bir adým önde Yenilenir türküler Dokunur kemanýn teline
Boþver bir kez de arabesk çalsýn Alsýn naðmeleri gece koynuna Haydi kaldýr baþýný, bak ay/baharda Gülümsüyor þiire.....
Fergül Ocak / 2008 Sosyal Medyada Paylaşın:
Fergül Sonhazan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.