BİZ

Biz bekledik...
Önce beraberdik,
Bir rüzgar esti beni güneye atdý.
Birbirimizi özledik.
Bir arada deðildik, ama hep birdik
Senli benli, sensiz bensiz sohbetler etdik.
Anýlarýmýz geldi aklýmýza güldük.
Birbirimizi yanýbaþýmýzda hissettik.
Biz seviyorduk ve o sevgimizi,
Çocukca büyüttük.
Birgün bu özlem içinde karþýlaþtýk.
Ama biz birbirimizi tanýyamadýk.
Sadece gözlerimizdeki aþikarlýk kalmýþ,
Biz büyümüþüz, kýþ olmuþuz.
Ýçimizdeki sevgiymiþ bahar olan,
Bir umut bizi taþýmýþ.
Bize neler,neler katmýþ.
Ýkimizde ayrý aðaçlarda kök salmýþ,
Meyveler vermiþiz...
Oysa biz seninle ayný hayat aðacýymýþýz.
Ayný düþleri kurup, ayný rüyalarda buluþmuþuz.
Biz, hep sevgimizi birbirimize saklamýþ,
Birgün diye beklemiþiz.
Sevgimizi hep geçiktirmiþiz.
Onu, en güzel þekliyle beslemiþiz.
Bize baðlý olanlarýn kalpleri, kýrýlmasýn derken,
Biz paramparça olmuþuz.
Ellerimiz uzanýrda ötelerin ötesinden,
Dokunmaya kýyamaz olmuþuz.
Ruhumuzla, nikah kýymýþýz.
Biz o eþsiz ruha Aþýk olmuþuz.
AÞK biz olmuþuz.
Gönüllere hasretle dolmuþuz...
Hasret kalmýþýz
Özlemle yoðrulmuþ,
Bir olmuþuz.

Seher Göçmez
07/Þubat/2014/Cuma/Alanya.
Sosyal Medyada Paylaşın: