Boşluğun Kaburgası

karýþtý þehrin korosu
camý açýnca sýzanlar oldu
yürekleri ile harfler düþürdüler içine
ayný nakarat
koridorda bir gölge
son ana ait bir lakýrdý
mimlendi gözlerin beni görünce

artýk söylediklerine tersinden inanýyorum
seni duymama çabasýna eriþen kulaklarým
biliyor böceklerin nerede gizlendiðini
uzun saçlarýnýn yansýmasýný karþý binaya deðdiren
bakýþlarýný kaçýrýyorsun benden

gem vurulmaz bir arzuyla çýkmýþtýn merdivenleri
her düzlük bir korku saðanaðýnýn dibi
esneyen kapýlarýn ardýnda seni yutacak kýskançlýkta
seri katiller yaþýyor eldivenlerine gizlenerek
korkuyorsun ya
inliyor son kattaki sevgilin

perdeleri aralayýp azdýran rüzgar
ve týnýsýna kapýlan boþluðun kaburgasý
saklanýp aðzýnýn arasýna bir sigara bile yaktý
olmuþ bitmiþ tavanlar
ve kirlenen bütün beyazlýklar adýna

çatýsýna akan kýrmýzý çiçeklerin dokusu
havalandýrdýkça eteklerini
dantelli uzun bir yolculuða baþlýyor dilim
beni öldürüp benim yerime
seni okþuyor sevgilin.





Sosyal Medyada Paylaşın: