Daye
insan diye bildiklerimiz
güzelim dünyayý
duru duygularý
yerle bir ediyor
bir gün oluyor
zulümden ölümler
kandan canlar görüyorsun
ultra renkli televizyonlarýn dev ekranýnda
vicdanlar(ýmýz) desen anlýk tepkiyle konuþuyor
bir gün bakýyorsun
bedenler katýr sýrtýnda
Ceylan’lar parça parça
Muharrem’ler çuval içinde
kaderine býrakýlmýþ
Daye
insanlarýn gözü kör
insanlarýn iki eli acýmasýz
büyüdükçe/yaþadýkça aralarýnda ben
Hadi Daye
beni kardan beyaz göðsüne yasla
ve hiç býrakma
hiç teslim etme
insanlara
yalvarýrým sana
beni sadece kendinle gezdir
gözlerinle öp ömrümü...