Dokunduðu her caný yaktý senin ellerin, Var mýdýr yeryüzünde gönül sofrandan doyan. Sinsice planlarýn, þeytanla eþ hâllerin, Her biri sana dönsün hayr’a çýkmasýn rüyan.
Ömür sona ermeden tükenmezmiþ sorunlar, Bir de can sýkmýyor mu dýþtan gelen yorumlar, Canýmla eþ tuttuðum çoluk-çocuk torunlar, Ýþte! bunlar hatrýna kendime dedim “dayan”.
Yakýnýma gelmesin deyiverin ‘birine’ Suyumdan damlamasýn ellerinin kirine, Ýþiten iþitmeyen duyursun birbirine, Aðlmak için gelsin öldüðüm günü duyan.
Ayrýntýda gizlerim ötesi-berisini, Kör þeytan deyip durur “yüzsene derisini”, Bölük-börcük yazmýþým anlayýn gerisini, Uzun lafýn kýsasý olmuþum zelil-ziyan…
Ayser ÖZBAKIR
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayser ÖZBAKIR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.