Ruhumu kapattým karanlýk bir odaya.. Gözyaþlarým bu gece vurdu karaya.. Dudaklarýmý kilitledim.. Aldým sözükleri askýya.. Anladým ki sen benim olamazsýn asla.. Kara kaplý bir deftere yazdým seni.. Ýçi bembeyaz görünüþü sade idi.. Üzerine ayrýlýðý yazacaðýmý bilemezdi.. Kapattým suratýna kara kapýyý.. Çýkmasýn diye çýðlýklarý dýþarý.. Kalbim 3+1 de konaklýyor bu gece.. Kalp ruha misafirdir sadece.. Sýrlarým dudaklarýmda saklýyken bende.. Çýktý dýþarý þimdi tenim de müebbette.. Gözlerim taze yeþil sana meftun olalý.. Umutlarým taze gelin.. Hepsini sen içeri hapsettin.. Çürümeye deðer bu ten bendeyken bu beden.. Umutlarým beyazdý fakat sen giydirdin kefen.. Ne yapsan boþ þimdi.. Bir þey gelmez ki elden.. Giden çoktan gitti.. Bu kaçan son tren..
Sosyal Medyada Paylaşın:
misstanbul Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.