Mihrinisa; Bulutlar neden matemli bu günlerde Öylesine hüzün dolmuþ katmerli yüreklerine Gözlerini neden hiç terketmiyor buðular Güneþ nicedir görünmüyor göklerde Takvimlerde acaba zaman ne
Mihrinisa; Neden kuþlar böyle dilsiz, sus pus oldu Rüzgar neden böyle zalim Bensiz beni neden hor görür oldu Aðaçlar neden çýðlýk atar oldu böyle feryat eder gibi Duvarlar nedendir ismini sayýklar oldu
Mihrinisa; Nice amansýz bir hasret var yüreðimde Gözlerim seni arar uzun uzun koridorlarda Kulaklarýmda sesin yankýlanýr bir kuþ cývýltýsý gibi Yanaklarýmdan süzülen ince bir ipliktir özlem
Mihrinisa; Biliyorum artýk haramdýr bana vuslat Buluþmak ancak rüyalarda mümkün Gözlerine göz sürmek imkansýz bir düþ Saçlarýna dokunmak hasta bir adamýn son dileði olmuþ
Mihrinisa; Nedendir bilmiyorum Artýk bana helal olan hasret ve hüzün Ve þunuda söylemek isterim Mihrinisa Gözlerini çok özledim
Rahmi HATIL
Sosyal Medyada Paylaşın:
Rahmi HATIL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.