DEVRİK DÜŞ

bir horasan ipeklisinin üstüne serilir
bütün mevsimler, tüm renkleriyle
gecenin her vakti ve sonsuza kadar
kulaklarýmda sevdayý giyinmiþ bu ses dolaþsýn
ellerime bulaþsýn ellerinden gökkuþaðý
ayný pencereden seyredelim dýþarýdaki telaþý
karýþalým kalabalýða korkusuz
bütün umutlar gözlerimize yerleþsin
aynasý olalým ayný düþün karþý karþýya konulmuþ
adýmlarýmýz ayný ritime sarýlsýn
yüzlerimizde ilk karþýlaþmanýn mahçupluðu
sesimizde titrek bir rüzgar salýnsýn
ayný ürpertiyi duyalým sessizce
karaköy rýhtýmýndan istanbul’a bakarak
günbatýmý denize düþerken o kýzýllýk
yalnýz sen ve ben kalalým
silinsin bizden olmayan bu uðultulu kalabalýk
o ki yalnýzlýk utansýn bizden
kopacaksa kopsun þu fýrtýna
artýk aþk, müthiþ dalgalarla gelsin denizden

30/01/2014
istanbul
ali rýfat arku
Sosyal Medyada Paylaşın: