Hançer
sokaklar elden ayaktan temizlendi
ýþýklarý söndü pencerelerin
koca bir ülke düþüncelere daldý
yýldýzlar gülümsemesin
kullanýþsýz bir teselliyle dinliyorum þarkýlarý
rakkaseler doluþun meçhulüme
biriken travma
avcumda kuluçkaya yatmýþ zakkum
pis uyku
sus
cinnetimin bayraðýný tut
iþte kalbimin tam üstünde yaðmur
ay deliriyor delirdikçe büyüyordu
o büyüdükce ben eksiliyordum
gözlerimin aký ip iri
bu çok vahþi bir koku
karanlýk tek þahidimdir
çýt yok!
gök gürültüsü on yerimden öptü
kökünden kopardým kenti
yýlanlarý akrepleri
kalantor evleri
endiþeli çalar saatleri
baþkenti ve aðza sakýz olmuþ sözcükleri
öfkeli bir Tanrýya yolladým
çürüyün çarçabuk
ne kadar sonsuz günahlarým varmýþ
hemen vazgeçtim beyaz kanatlý meleklerden
gözlerimin kýrmýzýsý
koþtursun kanýmýn zebanisine
ruhumun isidir aþk
seviþmelerimi geri aldým tutkudan
kendime deðiþik ayinler buldum
görünmeyen þeyler üstüne yemin ederim
yüreðim çölün sýtma geçirmesiydi
kuduz bir gecenin kadýný olmak kolay mý...
Sosyal Medyada Paylaşın:
çöldeki kelebek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.