Mevsimin saklısı gözler

Mevsimlerin dalgýnlýðýndan baþý dönerken
Soluk bir zamanýn iteklediði
Bir bahar ayýndayým
Her bir yaným çiçek açýþýnda
Ama ben yeþil gözlerin hevesinde
Düþümü temelsiz umuda kurarým

Kavurucu ruh kýyýlarýndan
Yazda bir noksanlýk inkârlaþýr iken
Bir yudum güneþin cehresinde
Bir ölüyor bir diriliyorum
Ama ben kahverengi gözlerin havasýnda
Düþümü yinede hayra yorarým

Paytak paytak gelen bir soluklanýþ
Ne yaprakta can býraktý
Nede hafif hafif esen yelden
Kendi halinde vedalaþmanýn çokluðunda
Olup biten her þeyim var iken
Ama ben ela gözlerin davasýnda
Düþümü düþlediðimin avucuna kýrarým

Tükenmez umut daðýmda kýþtan kalan sevinç
Ne kadar üþüse de tenimin kimsesizliði
Þairleþmekteyim ayazýn bulandýðý
Semanýn o hoþ kuytusu da
Ama ben mavi gözlerin ovasýnda
Düþümü omuzlayýp, onunla ararým

Hedefim beli þaþmam demiþken
Mevsimler geçiþinde yüreðim çiðnense de
Feryadýmýn kýsýk bir busesi duyulur mu?
Bilemem
Ama ben kara gözlerin yuvasýnda
Düþümü bilip, ruh eþimi sorarým…


5-2-2014
istanbul

Sosyal Medyada Paylaşın: