hayatta herkes bir yol belirler kendine. bu yol ya kötüye gider,ya iyiye. kimi zaman ateþler,uçurumlar çýkar, kimi zaman güller, serin sular bahtýna. ya yanarsýn,ya düþersin derinlere, ya koklarsýn, ya serinlersin sular da. ve milyon tane soru sorar durursun boþluða, ben kimim,neyim,niçin geldim dünya’ya. sorularýn bir çoðu hava da kalýr, ve dönüp dolaþýp tekrar gelir sizi bulur. geçmiþe sitem eder durur insan, yaptýðý hatalarý bir daha yapmamaya söz verir, ama yine hep o hatalarý tekrar eder. kimsen yoksa bu hayatta aciz his eder, insan kendini,dalar uzaklara gözleri. bir düþünse aslýnda,dolansa kendi etrafýn da, yalnýz deðildir aslýnda,ellerini açsa her vakit, Rab’bi yanýndadýr herkesin. bir dua kadar yakýnýmýz da oysa bize, hiç kimsenin dinlemediði, hiç kimselere anlatýlamayan dertleri, Rab’bimize anlatmýyormuyuz oysa. iþte yalnýz deðildir kimse, kötüleri yenecek güçte, ateþleri söndürecek su da, yanýmýz da her an. yol da ki her engele anahtar, içimiz de ki her darlýða, yangýna, ýzdýraba çaredir ’O’. ne bir kimse çaredir zor günün de, ne çok kimse yanýn da imiþ iyi gün de. sanmayýn ki kalabalýk kimseler, senin için orada, menfaatleri bitsin de sen o zaman gör. hiç bir menfaati yoktur Rab’býn bizden, bir dua ya bir imdada yetiþir hemen. sapmayýn yoldan üç kuruþ görünce, beþ kuruþ verenin malý olursunuz, devran dönünce.
Mustafa TELLAL
03/02/2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Tellal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.