GİDİYOR MUSUN?

Neydi bizi savuran, ortadan ikiye ayýran
Sen kapý eþiðine, beni pencere kenarýna


Yýllar sonra ilk defa pencere kenarýndan tek baktým dýþarýya
Ýlk defa gökyüzünün renksiz yüzünü gördüm
Halbuki ne güzel görünüyordu, güneþ raks ediyordu adeta
Ýlk defa yaðmur yaðarken aðlýyordu
Ýlk defa kimsecikler yoktu sokaklarda
Heybetli Mehmet Bey baðýrmýyor, dansöz nalan yürürken oynamýyordu
Çocuklar koþturmuyor, kediler kasap dükkanlarýndan ayrý duruyordu
Ve anladým ki sensiz hiç bir þeyin tadý, rengi yokmuþ
Sana gitme demeyeceðim
Ama gidersen içimdeki çocuk üþür, sokaktaki çocuklar da üþür
Gökyüzü renksizliðe bürünür, kediler ürkek yürür
Gidersen pencereme kuþ konmaz
Arap kýzý camdan da bakmaz
Sana git demeyeceðim
Sen gidersen sokaklar yapayalnýz kalýr
Kapýlar zillere küser,
Sen gidersen elim ayaðým titrer, yürüyemem gidemem
Sen gidersen o halde herkese seslen kimse yere düþmesin
Çünkü düþeni kaldýramam
Sen gidiyor musun?

Yusuf BÝTÝM
Sosyal Medyada Paylaşın: