"KIYMETLİM"

Takýlýr gözlerin uzaklara
Kilitlenirsin güneþin battýðý yere
Suskunluðunda fermanlar...
Ne kadar küllense de tüter dumaný, acýlarýn
Resmedilir ufuklara bakýþýndan, hüzün...
Ey abide-i deðer
Candan öte cevher
Tespitlerim ifþa deðil, âleme;
Farkýnda-lýðýmýn ilâmý...
Sabrýn ve o deðiþmez hüsnühâlin,
Hayranlýðýmýn kaynaðý...

Neler söylerdim neler!
Methiyeler düzerdim sayfalar boyu
Lâkin
Ýstemezsin bilirim, istemezsin!
Destur vermez övgülere edebin, hayâ’n
Fakat
Küçücük bir þey söyleyim,
Küçücük bir þey, izninle:
Ey! Yoluna tabi olduðum,
Acýlarla yoðrulmuþ canýmdan öte, kýymetlim!
Bilirim ki…
Bilirim ki; kedere asalet katan tebessümün,
Disipline ettiðin hissiyatýnýn NURU...
Gözyaþlarýnla kardýn harcýný,
Abideler yükseldi viranelerinde...
(...)
Hoþnut deðilsin sözlerimden, farkýndayým
Amma
Býrak da bir çiçek kondurmuþ olayým dalýna,
Ne çýkar?

2 ÞUBAT 2014 / Metanet Yazýcý
*


Sosyal Medyada Paylaşın: