Hani herkes kendi yarasýný kendi sarar derdin ya ben saramýyorum yar kalleþçe sýrtýmdan vurduðundan beri elim uzanmýyor sarmaya her yaným kýrýk dökük oyuncak bebek gibi bir kenara attýðýn günden beri saçým baþým yoluk sol yaným dibinden kopuk sevmek bana yaramadý yar.
Bir zamanlar bir günlük tutuþturmuþtun elime yaz içini dök ferahlarsýn demiþtin ya yazýyorum yar yazýyorum ama okumuyor ki kimse taze taze þiirlerim var halbuki her damaða göre bazen acýnýn en þereflisini döküyorum içine bazen de kahkahalarým demleniyor yalnýzlýk demliðinde bardak bardak satýrlara dökülmeye hazýrým bir parça diyorum bir parça alsalar belki hafifler içimde ki o kara delik öyle sonsuz ki yar týpký yokluðun gibi..
Ah bir bilsen yar Yüreðim parça parça dökülürken kaðýda kanayan kalemim yazamýyor olaný hissetmen gerek son kez hissetmelisin can çekiþimi daðýttýklarýný tek tek toplayýp yerine koymalýsýn öyle zor ki çatlak bir kalple yaþamak ne yapýþýyor ne tamamen kopuyor yar inceden inceye yaðan kar gibi üþüyor damla damla tekrar yüreðime düþüyor..
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.