Uyansa Aniden Kuşlar

öyle deðil sanki
aydýnlýðýn içinde içime
öyle deðil sanki upuzun umudun
son damlasý gibi
belirecek saçlarýn
avuturken yavaþ yavaþ kendimi
mevsimleri durdurup
ihtimaller ötesinde gözlerin
gözlerin dönerken baþýmda
uyansa aniden kuþlar

uyansa aniden kuþlar eskisi gibi
hatýrlýyorum dedikçe
çam aðaçlarý
aðaçlar arasýnda yollar
mutlu yollar bembeyaz yollar
patikalar gün çýkmazlarý
parçalayýp incecik sesin anlatsa mutluluðu
orada kalsak
kalsak
yüzümüze deðen çiçeklerle uyansak
geri dönsek orada uyansak
bize yakýn
biz bize kalsak

oyala aðzýn yaný baþýmda nefesin hemen
kötü anýlar dolacak unut bunlarý unut
söylemiyorum getirmiyorum aklýma
oyalýyorum yardým et bana
öp beni unut
öp uyut
öp unut beni
getirmiyorum aklýma sensizliði

kala kaldým
sýrtýmý verdim serin çimenlere
sýcacýk saran yeþil çimenlere
inandým kýrmýzý kokan ilk yaza
dünüm bugünüm yoktu
þimdi
biraz kalbim kaldý biraz ýþýðým
aðzým var konuþacak bir þey yok
dokun bana dokun
sokul ilk yaz sancýsý kalbim
göðsümdeki düþünceye
solmayan bir çiçek gibi
kurul içime.

















Sosyal Medyada Paylaşın: