Yazýn ortasýnda tir tir titremekti yokluðun
Ne yana baksam sen
Kim bilir kaç kez ter içinde bölündü uykum
Baþucumdaki su bardaðýný dudaklarýma götürürken
Diþlerimin titreyerek cama çarpmasý o çýkan ses.
Yalnýzlýðýn, terk edilmiþliðin sesi
Sonra yatakta doðrularak oturuþum
Saatlerce tek bir noktaya odaklanan gözlerim
Gece lambasýný açýp, içinde mutluluðun
Milyonlarca örneðini taþýyan resimlerimize bakmam.
Sonra yine ýslanan gözler, sonra yine içilen sular,
Sonra yine duvarlara bakmalar, sonra yine sen,
Sonra yine karanlýk, sonra yine hüzün,
Sonra yine olmayan yarýn,
Sonra yine bir türlü doðamayan güneþ,
Sonra yine dondurucu soðuk,
Sonra yine göremediðim gözlerin,
Sonra yine bir baþýma kalan ben
Sonra yine sessizlik, sonra, sonrasý yok.
Sami Arlan..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.