Hazan yaktý gülümü kavruldu gazel oldu Esti bir zalým rüzðar alýp gitti dalýmdan Yüreðim hüzünlendi gözlerim yaþla doldu Öyle aciz kaldým ki bir þey gelmez elimden
Kara çalý sanýpda dallarýmý yaktýlar Parça parça eyleyip sobalara soktular Götürüp bir kenara küllerimi döktüler Feryadýmý duyan yok kimse bilmez halimden
Esti bir hoyrat yeli küllerimi savurdu Aldý götürdü beni sert kayalara vurdu Yüce daðýn baþýnda her bir yöne çevirdi Benle oyun oynadý beter çektim zalimden
Kuþlar bile beðenip dallarýma konmuyor Hazan vuran bu gönül eskisine dönmüyor Arýkanýn sözüne artýk kimse kanmýyor Ömrümün baharýnda ayrý düþtüm gülümden
Sosyal Medyada Paylaşın:
arikan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.