Bir keman namesi eþliðinde yad ettim mazi’mi Þöyle izdivaya çektimde ruhumu;
Dingin acýlarý yeniden yaþar gibi Öyle taze Öyle kepaze Kanadýki gençliðim.
Gözlerimin buðusundan merhametsiz ne kadar yolcu gelip geçmiþ meðer Otogarlarýn faili meçhul cinayetleri Sanki bir benim kalbimde iþlenmiþ gibi Suçlarý örtbas edilmiþ bütün katiller yüreðimde dans ediyor þimdi.
Hayatýn neresinden tuttuysam Hangi yönüyle baktýysam dünyaya Klasikleþmiþ cümlelerin esaretinde noktalandý tüm bildiklerim. Ve gözlerimi acýttý tüm gördüklerim.
Çizdiðim tablolarda gebe kalmýþ hayallerim aðladý Közü’me asýlý kaldý yangýnlar Özü’me kan revan ayrýlýklar düþtü Düþümde çocukluðum öldü.
Ne çok dilerdim bir þiir’in isyanýna lal olmayý Hüsraným aðýt aðýtken Hicranla uyuduðum gökyüzünü seyreyleyip Huzurun koynunda uyanmayý Bildiðim tüm yanlýþlarý doðrudan ayýrýp Acýnýn gölgesine sýðýnmýþ yüreklere umutlar doðurmayý.