Kimseler anlatmadý Kuþlar da söylemedi Hep bir baþýma yaþadým Mavi deðildi gönül atlasým Hep kurak iklimlere indim Bakýþýn uzun nehirler gibiydi Ve ben Gözlerinden aþký öðrendim
Ellerime kederin bin türlüsü yayýlmýþtý Gam rüzgarlarýný dinlerdim penceremde Karanlýklar beni uzaklara akraba kýlardý Sen çýkmasaydýn karþýma Yeþilini fark etmeyecektim aðacýn Kalýnlaþacaktý alnýmdaki yalnýzlýk çizgisi Dokunuþun bir kuþun parmaklarý gibiydi Ve ben Sözlerinden aþký öðrendim
Nasýl tuhaftým sen ilk merhaba deyince Ömrümde bir milattý þehirli gülüþün Al basardý yüzümü adýný söyleyince Can attýydým seninle tekrar çay içmeye Hiçbir güneþle ýsýnmayan yüreðim sana ýsýndý Ve ben Yaktýðýn ateþten aþký öðrendim
Ve ben seni sevdim
Sosyal Medyada Paylaşın:
nuhkenis Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.