AYRILIK VAKTİ

Her ayrýlýk vakti geldiðinde
Yaþamýn en vazgeçilmez yerinde

Ayak seslerini duysak akþamýn yine
Ve sokaklardan insanlar çekilince

Duyarým o zaman bir ürpertiyle
Uzaklardan seni çaðýran sesi

Ayrýlýk vakti ne zaman gelse
Gariplik çöker birden içime

Çalýnýr durmadan hüzünlü beste
Hazin öykümüzü sanki bilirde

Aðlar bulutlar, kararýr gökyüzü
Her ayrýlýk vakti geldiðinde

Deðiþir birden gözlerinin rengi
Solar mavi, koyulaþýr yeþilse

Ruhunu sardýðýnda eski bir hüzün
Gider uçar o pembeliði yüzünün

Ayrýlýk vakti ne zaman gelse
Susup yutkunurum bir süre

Kalakalýrým bir zaman öylece
Neden sonra gittiðini anlarým

FERÝHAN ORHAN 25..01.2014...11:30
Sosyal Medyada Paylaşın: