Esma kardeþin.. Her yanýmýz hüzün sessizliðine boðuldu .. Olanlara hep sustuk zülme sessiz kaldýk ses çýkardýðýmýz tek sey kendi nefsimiz oldu silah seslerini kendi nefsimizin sesinden duyamakdýk. uyanamadýk Her yanýmýzý gaflet uykusu sardý Karabasan dedikleri bu olsa gerek Kalbimizdeki sevgiyi çürüttük Ter temiz kalblere nifak tohumlarý kanlý ellerle ekilirken Her yanýmýz gaflet uykusuna daldý, Mazlumlar çýðlýk atarken biz sessiz kaldýk . Duyduðuz tek sey kendi sessimiz oldu sustuk bazende konustuk kazanan yine Ve kendi nefsimiz oldu... kendi nefsimiz bize yalan söylerken ... uyanamadýk tutamadýk tutunamadýk.. kendi kalbimize zülüm ederken zülme sessiz kalanlardan olduk.. her yanýmýz ne oldu da soramýyoruz iþte soramýyoruz kendimize kendimize aðýr geliyor iþte zülme kafa tutan insan olmak yazýklar olsun ki . nefsin karattýðý kalblerden ne farkýmýz var ... . þimdi soramýyorum kendime aðýr geliyor... sukuttun her karatýðý kalb imanýmýza sýkýlan kursun þimdi ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
adnanhiçyılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.