kötüdür yalnýz kalmak gecenin malum vakti bütün saatler yalnýzlýðýna çalar caddeler sokaklar yalnýzlýðý adýmlar gölgene sýðýndýðýn o an öyle bakar ki yaralý yaralý yaðmurlar içine içine akar sokak lambalarýnýn ýþýklarý gibi dibe dibine dibine vurur hep acýlar
kötüdür yalnýz kalmak neler takýlmaz ki aklýna sevinçler kederler siyah beyaz filmler gibi asýrlar öncesinde kalmýþ mutluluklar gelmeyen güzel günlere nazire yapan beyhude geçen günler hatýralara sýðýndýkça buruk bir gülümseyiþ sýkýþtýrýr dudak arasýna
köhne odalarýnda dolanýrken mazinin teselli arar geçip giden gençliðin yaþayamadýðýn çocukluðun kavuþamadýðýn o adam annen baban dostlar ve geriye kalanlar sil baþtan yeniden yaþanabilseler biran
yasaklý kalýnmýþken yaþanmýþlýklara zaferini kutlar içini adýmlayan yalnýzlýk kötüdür yalnýz kalmak halen atan bir kalp taþýrken bir yanýnda sarýlmak isteyip yanýbaþýnda kimseleri bulamamak kötüdür kötüdür yalnýzlýðýn her seferinde devrimine katlanmak kötüdür
ferhan erdoðan 30.01.2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
maskelimelek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.