Geceydi, Yağmur vardı şehrin caddelerinde Hüzün kırıntıları serpilmişti kaldırımlara, Ellerim ceplerimde yumruk. Hırsla atıyordum adımlarımı.. Neye doğru, kime doğru Bilmeden ….
Adımlarım bilir belki diye Direnmedim ,gittim peşi sıra, Ama hep takıldı hüzünlere, duraksadı. Tökezledi. Anladım ;yok bu şehirde umut yolu, Beni sana getirecek. Sosyal Medyada Paylaşın:
dzbn42 Åiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.