Haliçte Aralık Akşamları -1971
Ayaz Bir öpücük kondurmuþ
Kýzaran yanaðýma
Gurbet kurþun gibi
Aðýr aðýr eriyor yüreðimde
Ýstanbul benden habersiz
Ben Ýstanbul’a küs
Ýstemiyor beni haliçte aralýk akþamlar
Dalgalar hýrçýn sular huzursuz
Hava soðuk rüzgârlý üþütüyor surlarý
Haliç yüzüme bakmýyor
Beni sevmiyor Ýstanbul
Boðazda poyraz dörtnala bu akþam
Gölgeler kandillerden sýyrýlmýþ
Sessizce dolaþýyor Eyüp tepelerinde
Haliçte gülümserken tarihin ihtiþamý
Sularýn þavký oynaþýyor
Ýsli yüzümde benim
Biliyorum Bana kýzýyor bu gece Ýstanbul
Karakýþ çatýk kaþlarýma takýlmýþ
Beraber gelmiþi sanki ta benimle Erzurum’dan
Sýrtýmda anamýn ördüðü mor yelek
Ayaðýmda tabanlarý yýrtýlmýþ
Kurþun marka Trabzon lastik ayakkabýlar
Kýz kulesine bakýyor nedense hep
çukur gözlerim
Meteliksiz kaldýðýmý kim bilir
Ne haliç anlýyor beni nede delik ceplerim
Bir inilti patlýyor rüzgârýn ensesinde
Konaðýn gölgesine kaçýþýyor dalgalar
Aç susuz yürürken haliç in kýyýsýnda
Ýstanbul hayallerim taþlaþtý kursaðýmda
Uyku kirpiklerime ucuna tutunmuþ
Korkuyor sokaklardan kapanmýyor gözlerim
Bir parmaklarýmýn ucu sýzlýyor
Birde ben üþüyorum
Hadi hadi siz söyleyin yýldýzlar
Bu þehri seviyorsam
Ben kimden korkuyorum
Ne hasret bitiyor yürümekle
Ne açlýk eksiliyor karanlýða girmekle
Bir yamalý ceketim birde gurbet var üzerimde
Diþlerim takýrdýyor keman çalarken çenem
Süleymaniye’deki kandiller
Yavaþ yavaþ kayboldu gözlerimde
Umutlarým erirken kuytu karanlýklarda
Aldýrmýyor yaðmur garipliðime benim
Haliçte zalim haliçte hain aralýk akþamlarý
Duymuyor beni deniz görmüyor beni Ýstanbul
Geceye versem rüzgâra satsam kim alýr beni
Aralýk soðuðunda bir ben varým haliçte
Bir gurbet birde beni aðlatan
Aralýk akþamlarý
Þair Muhittin Laçin
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.