Ölümü düşünmek...

Ölümü düþündüm bu gece sensiz
Ölümü düþündüm üryan bedenle
Kendimi denedim kaldým nefessiz
Çýrýlçýplak bir kefenlik tenimle

Odama tabutum dedim inandým
Baþýmý vurmaya lehim eksikti
Kendi cenazeme kendim aðladým
Nefesim sýklaþtý kesik,kesikti

Gözümü kapatýp sesler dinledim
Etrafýmda fýsýltýlar çoðaldý
Yoksa...gerçekten mi ölen ben idim
Sýzladý yüreðim içim daðladý

Uykuya doyumca dalmaya korktum
Ya gerçek olursa ...diyerek düþüm
Bu dünyada ben ki zaten bir yokum
Uzakta sayýlmaz büyük deðiþim

Geceyi böylece uykusuz geçtim
Saatimin zili beni uyardý
Yeniden hayata döndüm,deðiþtim
Aynada gördüm ki saçým aðardý

Saatlerce sokak,sokak dolaþtým
Neyidi son demi elimde kalan
Kendi düþüncemle kendimi aþtým
Bir HÝÇ imiþ kalan...bana son anda
Sosyal Medyada Paylaşın: