dað deyip hafife alma adamým yüreðine oturur pusu adamýn dik ve maðrur bir selvi gibi çöreklenir hasreti gözlerine usançsýz bir o kadar da baþýna buyruk yalman kayalýklarda deniz delisi bir rüzgar olur kollarý hýrçýn dalgalarla sarmalar alýrken koynuna seni dað deyip geçme adamým karlara kahýrlý kardelenler kesti önümü kekik kokulu yollarýndan geçtim dökülüverdi ellerime gece yüzüme ayýn þavkýný sürdüm gönlümü kýrma adamým dað dediðin hasret dað dediðin umut doruklarýnda özlem özlem tüterim bir o yandan bir bu yandan ateþ olur yanarým üflese savrulur külüm velhasýl dað dediðim kutsal bir sevdadýr karþýmda boþuna büyüklenme adamým
Sosyal Medyada Paylaşın:
ayşegül gökdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.