( mahrum býrakmamýþsýn beni meðerse;yaþamaktan....) ilk günler suskundum, dalýyordum yerli yersiz oysa acýkýyor susuyordum, demek ki yaþýyordum... insanlar hep etrafýmdaydýlar saftýlar,habersizdiler ve anlamadýlar, oysa ben acý taþýyordum kalbimdeki paslý çiviyi çýkartacak güç arýyordum
sonraki günlerde konuþuyordum senli ya da sensiz. gülüyordum ya da geziyordum demek ki hala yaþýyordum insanlar hala etrafýmdaydýlar bilmiyorlardý ki; ben hala kalbimdeki paslý çiviyi çýkartacak güç arýyordum. Sosyal Medyada Paylaşın:
rifocin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.