MİNİK SERÇEM

Yüreðinde kopan fýrtýnalarýn,
Uðultusu....
Dýþarýdaki soðuktan,
Ve içimdeki seslerden daha baskýn
Minicik yüreðinde sakladýðýn sitem, bir ejderin alevinden daha yangýn
Belli ki canýný çok yakmýþ hayat
O hüzünlü ve efkârlý çýðýrtkanlýðýn
Yüreðimin yangýnýna körük gibi geliyor
Üflediðin ney sesinde
Yüreðimin sesini veriyorum.
Gel, acýyý beraber paylaþalým
Günlerdir acý acý ötüyorsun
Acýlarýmýz ortak seninle
Sen, kendi köþende, ben de kalbimin ücrasýnda
En az senin kadar yalnýz, senin kadar yürek yangýnýndayým
Yalnýzlýðýn soðuðunda acý acý öterken halveti seçtin
Benim de kendi yangýnýmýn yalnýzlýðýnda acým giderek artýyor
Kimseciklerle paylaþamýyorum
Sesim senin ki kadar gür, senin ki kadar hüzünlü deðil, Ama
Ýçimde biriken acýlar daðlara dönüþtü
Her yaným kýrýlgan, her yaným fay hattý
Kendimin labirentlerinde çýkmaz bir sokaktayým
Feryadým, iniltim kendi derinlerimde
Kaynýyor bir maðma gibi, yanýyor yüreðim
Sen, acýný dýþýna vurup duyururken, ben
Yangýnýmý içimde en derinlerde yaþýyorum
Ve paylaþamýyorum
Kimse bilmesin istiyorum
Öylece kalsýn býrak
Ýstersen güzel serçem, miniðim
Gel, kendi acýný da bana yükle, razýyým
Varsýn acýlarým katlansýn ikiye
Alýþtým nasýl olsa
Yeter ki sen, unut acýný
Çünkü bahar çiçekleri seni bekliyor
Benim yok bekleyenim, iyiyim ben böyle
Düþünme beni, alýþtým acýlarýmla kardeþ gibi yaþamaya
Ama sen hem küçüksün hem de üþümüþsün
Minicik yüreðin, belli dayanmaz bu acýya
Ýnsanlýk öldü mü sanki
Acýn acýmdýr, yüreðim seninle
Sen üzülürsen ben kahrolurum
Duramam bu diyarlarda, giderim
Ama bilemem nereye!
Hani vardý ya, Bilâli Habeþi
Hani okurdu ya, bilir misin Ezaný Muhammediyi
Sevgili gidince…
Ýþte terk edip gitmiþti diyarý
Çünkü her köþesinde sevgili buradaydý
Her santiminde O’nun kokusu vardý
Kavuþmuþtu ya, Refiki A’la’ya
Yüceler yücesi en sevgiliye
Üzülme miniciðim, içindeki kalabalýktan kork! Yalnýzlýktan deðil
Yalnýz deðilsin.
Ötsen de güzel sesinle
Karalar yaslar baðlasan da
Hayat böyle iþte, imtihan yeri!
Süzülenler, yaðmur yerine yüreðimin damlalarý!
Hýçkýrýklar bak dizili boðazýmda, göz pýnarlarým kurudu,
Rüzgârlarým sahilimi dövüyor, dinmek bilmiyor acým
Bir sýr vereyim mi sana!
Acý ve kederler: Sevgiliye duyulan bir hicran
Aslýnda kavuþma özlemiyle, yanar yüreðim her an
Özlem budur iþte, arzulamak
Vursam kendimi daðlara, bitmez özlemim
Seni, senin kadar anlatacak dilim olmasa da,
Seni, senin kadar anlar,yüreðim!
Ötüþün, nefesin, feryadýn baharýma yâr
Ötelere uzanan yolculuk var
Ben,ahret iþini dünyaya tercih ederim
Anla sende, ömür güneþin yuvanda batmadan
Ruhunu zindandan kurtar
Gider aynanýn buðusunu
Fer dolsun gözlerin
Yarýn eyvah demeden, teslim ol, Yaradana
Kurtuluþ budur gerçek
Sözüm anlayana!
Ey! Rabbim
Ey! Yüceler Yücesi
Ey! Gönlümün Sultaný
Kapýna geldim, yüz sürerim.
Yusuf Erdoðan

Sosyal Medyada Paylaşın: