sevda ayırdı bizleri

Anladým ki bu þehir sevdamýzý taþýyamaz.
ayrýlýðýmýz bir düzenmiþ gibi
Bir batýl inançla gömülü ,
ikinci bir nuhun tufaný üstümüze kopacak gibi...

Bir yokuþ þehrini yüklemiþtim anýlarýma
Cudi’nin eteklerinde oynadýðým çocukluk özlemi.

Ama sevda ayýrdý bizleri
Fýrtýna kürtçe mýrýldarcasýna ,
uykuya sarýlýrdý gabara karþý.

gerillalar inerdi Þýrnak’ýn yokuþuna
Annem ise yar ve yataklýk ederdi haylazlýðýma
Kullarýnda kürt usulü salýncakla
"deka wêca binive" diye bir sloganla sallardý..
Sonra özgürlük taþýyan tenlerinde
Barýþ elçiliði fýþkýran ,
gözleriyle dalardý ay karanlýðýna.
Bayram gibi geliþlerini davetsiz misafirce seyrederdim..
ceplerimize özlem sokarlardý.
Yüzlerinde gülücük damlalarý ýþýldardý...
Ve yokuþ ;
nuhun tufanýna kafa tutar gibi dümdüz...
kýyamete adýmlar kalmýþ gibi
secde eder þehadete batýþýnýza...
.
Oysa sevda ayýrdý bizleri
Þimdi yürümeli umutlarla
yürümeli terkediliþler býrakýrlar
mezopotamya topraðýna...






"Deka wêca binive " = de hadi yat artýk

Sosyal Medyada Paylaşın: