Aþk’ýn çýplak tenine kaç yalan sýðar ki ?
Caddelerde ayaza kesmiþ sonbahar yalnýzlýðý
Dudaklarýmdan dökülen geçmiþ zaman hikâyeleri
Yapraklardan yere düþmeye hazýrlanýrken yaðmur damlalarý
Tek cümlelik yýkýmlarý iþliyordum titrekliðime
Ve kelimeleri üþütüyordum koynumda harf harf
Yüreðimin kan ter içinde can çekiþtiði gecede
Dudak kývrýmlarýmda parçalanmaya yüz tutarken kelimelerim
Ýki damla yaþ bile etmeyen hezimetimle baþlýyorum
Enkazýný toplamaya aþkýn
Bir tutam sevgiden uzak kalbi avutuyorum koynumda
Kelimelerim diz çöküyor yalnýzlýða
Soluyorum gülüþlerinde tüm suratsýzlýðýyla bir Baykuþ’un
Susuþlarýn kiracýsýnda!
Yüreðimde biriktirirken tüm çýðlýklarý
Avaz avaz bir küfre akýtýyor kendini kaybeden benliðim
Yutuyorum ebabillerin mirasý bu aðýtý çýð boyu
Kayýp gözlerinin coðrafyasýnda zan altýnda býrakýlýrken yetimliðim
Yusuf’un kanlý gömleði gibi üstüme atýlýyor Firavun yürekli karanlýk
Gözyaþý kabuslarýnda yanýyor rüyalarým
Aþk denen bu iþgüzar oyunda daðýlýyorum
Hasretin derin bekleyiþlerinde Yunus’un dizlerine çökerek
Þafaðýn zincirlerine vurulmuþ suretini düþürüyorum gönül aynalarýma
Balçýktan yapýlmýþ bedenimden cemaline kopan ezgileri
Deniz kokulu bir martýnýn kanatlarýnda uçuruyorum semaya
Susuyorum!
Dudaklarýndan kalma Elif iniltileriyle
Ömrüme biçtiðin gurbete
Hükmün ayrýlýða vurduðu kum saatinin son zerresinde
Erguvan renginin sýcaklýðýnda dokunuyorum hasrete her lahza
Ýçime oturunca acýnýn en asil hali
Soykýrýma uðratýp siliyorum içimdeki kanlý tarihi
Cinayete kurban giderken umutlarým
Sanýk sandalyesine oturuyorum
Ve ellerimle söktüðüm yüreði delilsiz yargýlýyorum
Sesi soluðu kesilmiþ aþkýn koynundan
Dehlizlere sürülürken gece
Semasý çalýnmýþ kuþlara yakýyorum kandillerimi
Hiçbir ressamýn tuvalinde resmetmeye cesaret edemediði ürpertiyi
Habil’in damarlarýndan akýttýðým kanla
Ateþ-i Nemrut’un Ýbrahim’ine yolluyorum
Düþlerin katliam merasiminde geceye beþ kala yelkovan
Yüzüme bulaþtýrdýðýn bu sübyan ayrýlýkla
Sol yanýmdaki melekleri intihar ediyorum sevdaya
Semalarýnda süzülemeyecek kadar yorgun bedenim
Emanetçisiyim artýk bahþedilmiþ hayatýn
Bedenim karla yýkanýrken ayaza kesmiþ Ankara sokaklarýnda
Giderek þiddetlenen bir acý kaplýyor göðüs kafesimin sol anahtarýný
Firar ediyor iþlevini yitiren bedenimdeki kirli kan gözlerimden
Havasýz kaldýðým sensizlikte
An be an içime çekiyorum nikotin efkârýný
Artýk aydýnlýðý yitirilmiþ kayýp kent gibiyim ufkunda sabahýn
Bulutlarýn son seferi bu
Gri yaðmurlar yaðýyor damarlarýmdan
Yaþamak adýna bir tutanaðým kalmadý resmi kayýtlarda
Yurtsuzluðunda seyyah bir yalnýzlýðým
Son gitmelerinde sevdam meçhul bir sefere
Artýk hasretini kalemin mürekkebine býrakýp
Tükeniþi bu güne
Acýlarý yarýna
Seni yokluða
Umudu ölümsüzlüðe yazýyorum
Susuyorum...