insan esir olmuþ zamana cabasý da hayat ömür de kafesi sanki, yetmiyormuþ gibi zincirleri...
her þeye raðmen yine de kanat olsun sevgi kanat, uçmak için umutlara belki sana da uðrar bir ara kapýn açýk olur veya penceren þansýma, gönlüne giden yolda...
yoksa ne kalýr yaþama? anlam anlamýnda nefese soluk olmak adýna vakit geçirmek için midir ki bunca zahmet? muammasý mechul ertesinin ardýnda...
varken var olabilmektir marifet þu zamanda, çekilen keskin kýlýçlar uçuþsada baþýmýzýn ucunda.. yoksa ne kýymeti var insan olmanýn, yürek taþýmanýn? tak tak tak diye kalp atsada...
(Berlin,24.01.2014)
Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Talat Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.