durup dinle yaðmuru arkasýnda yýðýlý zamanlar hissizleþir yaðmuru dinle çukura dolan sular oyalanýr uzun bir koku ve ýþýklar asýlý direklerde yanaþan gece olsa da yalanlar söyleyecekler
kim anlýyor kim tam olarak insan ne mevsimler konuþacak aynalar kusurlu anýlar çiçekli merasimlerle geçe dursun o ilk çizgilerini anýmsayýp unutulsun mu bahara ait eski zamanlar
çýkarýp sevebilirsin aklýný bir coþkuya satýp kapatabilirsin gözlerini içinde etini ýsýran bir yaþam daha var aldat kendini tanýmlamadan dudaklarýnda ki mesafeyi karýncalar gibi karýþ topraða
sonra sesini büyütsün bir daha yaðmur durup dinleme kendini zaten niyeti yok seni sana vermeye eðim ve ulaþmak arasýna sýkýþan kalbini hiç düþünmeden at geleceðe
susulan bir yer olmalý ben hiç bir þey ben hiç ben yokluðunu anýmsayan sancý olmak istemiyorum hatýrlatýn yüzümü bana sevgiye kapýlan bir çiçeðin ölüsü olarak.
Sosyal Medyada Paylaşın:
molilaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.