Yetince

Bir omuz atýp kapýna
Aydýnlýðýn olabilirdim
Ya da pusatlanýp pencerene
Seyredebilirdim o pak alemini
Kalem kutuna saklanýp
Kelimelerin de olurdum

Okul dönüþü evim gibi sýcacýk
Fýsýldardýn masal kahramanlarýný bana
Gökyüzüne kaldýrýp avuçlarýný
Dilerdin çokluðu yaratandan

Limon aðaçlarýna týrmanýrdýk birlikte
Kül rengi bulutlara týrmanýrdýk
Tenlerimizde tutuþurdu aþk,
Tarifsiz mutlanýþlara týrmanýrdýk

Fakat hayýr
Hiçbiri deðildi biriktirdiðimiz
Çünkü saftýk ve de masum
Ýsteseydik yalanlara inandýrýp
Öperdik gerçeði alnýndan

Öðle sonu güneþim
Yaðlý ilmeklerimin son mili
O çiçeðin kokusunda kaldý aklým
Yorgunluktan
Acýdan korkmadým hiç
Sesin sesime,
Benim senine yetince

Azlýk kimin umurunda
Ým takýsý adýnýn yanýnda
Öylece kaldýkça...
Sosyal Medyada Paylaşın: