gözlerinde bir yabancý oturmuþ baðdaþ kurmuþ oturmuþ seninle tanýþ deðil üstelik ya da ben tanýyamadým onu
ellerinde bir baþka el ben diðer elin sandým onu bir diðer elin
sofranda bir tabak fazladan var bir çatal, bir de kaþýk oysaki ben aç deðilim ama sofra iki kiþilik
bavulunu hazýrlamýþsýn ben daha yeni geldim içimde bir umut biriktintisi, beni aramaya çýkýyorsun sandým meðer ki aþaðýda, arabada seni bekleyen biri var
ellerim boþ gelmek istemedim, adettendir; sana bahar kokulu çiçekler aldým vazona býrakayým dedim vazonda zambaklar halbuki sen gülü severdin
uyurken ýþýðý sevmezdin ben mehtabý seyrederdim sen perdeleri çekerdin perdelerin açýk uyuyorsun
bir yabancý oturmuþ yanýna dokunamadan elinin sýcaklýðýna her seferinde doymadan kalkýyorsun sofradan sana zambaklar alýyor, gülü sevdiðini bilmeden o da senin gibi ýþýðý sevmiyor ama sen perdeler açýk uyuyorsun.
yakup karasu
Sosyal Medyada Paylaşın:
krsykp Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.