GARİBİM BENİM

GARÝBÝM BENÝM

Merhaba dedi oturdu köþeye
Fýrtýna kopmuþ gibiydi içinde
Zorla tutuyordu kendini bence
Gözleri taþýverdi garibin

Deþmek istemedim ben de derdini
Sormadým nedense üzgün halini
Komiklik yaptým gülümsesin deyi
Gülerken aðlýyordu garibim

Belki birazcýk sevgi arýyordu
Yüzüne baktým acýdým dogrusu
Gençlik böyle geçer hep deli dolu
Bitire’bilirsen aðla garibim

Ya derdi çoktu belki seviyordu
Birþey var ki elbet düþünüyordu
Bitirmiþti artýk bütün umudu
Sesiz durgun aðlýyordu garibim

Hacý gürbüz.
23 06 1996
Sosyal Medyada Paylaşın: