Zaman tüneline girsem,
Ekose þortlu kýz olsan incecik, narin, masum
Yanaklarý al al, saçlarý bisiklet tepesinde rüzgârla daðýlan,
Karýþan umuda pedal çevirsem,
Etrafýma gülümseyen tatlý cadý olsan.
Ya da koþsam denize, kulaç atsam mutluluða
Dalýp dalýp kum çýkarsam derinlerden
Elimden süzülürken suyla birlikte kumlar
Kahkaha atsam çocukça
Sahi, nasýl kahkaha atýlýrdý, unuttum biliyor musun?
Sen hatýrlatýrsýn sanmýþtým, yanýlmýþým.
Son tebessümümü yüzümde soldurduðunda anladým bunu,
Gülmeye hakkým yok benim
O zamanlar, kýzgýn kumlar ve güneþ yaktýðýnda beni,
Deniz serinletirdi buz gibi sularýna sýðýnýrdým
Kýþ bile olsa, ne zaman bunalsam, kýyýsýna koþardým,
Huzur bulduðum tek yerdi deniz.
Þimdi ise alev alev yanan kalbimi, deniz bile söndüremiyor
Su da ateþ kalýr mý yanýyor iþte
Ne yaðmur, ne deniz, ne de gözyaþlarým söndüremiyor
Deniz eski deniz, ben yine sahildeyim huzur yok
Hüznüme hüzün, acýma acý katýyor sanki deniz.
Gözlerimden süzülen yaþlar karýþýyor denize
Limandaki martýlar çýðlýk çýðlýða,
Ýçimden bir ses onlarla birlikte baðýr diyor
Susuyorum
Yine sözümü tutamadým
Aðlýyorum ama bu son biliyor musun?
Veda günü geldi gözyaþlarýma da sana da…
Sami Arlan..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.