Teþekkür edeceðim aklýma takýlmazdý. Belli yüce daðlarýn engindedir dumaný... Bunca kahýr olmasa bu yürek yakýlmazdý. Hiç ayýrt edemezdim oysa sapla samaný...
Cehalete kör çýrak çizgileri aþmadan, Hayatýn anlamý yok, sular gibi taþmadan, Elimde defter kalem yol alýrým koþmadan, Bin bir þefkat sararým sinemdeki gümaný...
Ne çiledir ne de kahýr imtihan senin adýn, Ha Ayþe’sin, ha Fatma yarimi alan kadýn, Dert deðil artýk bana mahþerdedir muradým, Sineme sapladýn da çýkarmadýn gamaný...
Ýyileþmez yarayý Mevlaya haval ettim. Yeniden doðdum þükür sanma tükenip bittim. Ham meyveye benzerdim Rahman yolunda yettim. Bu yolda tüketirim gayrý kalan zamaný...
Çýraðýn sarayý mý, dekorasyon yapýlsýn. Bu gönül sarayýdýr, aþk seline kapýlsýn. Alným bir tek seccadem tarafýndan öpülsün. Allah’a el açarým o biliyor amaný...
Yürek küle dönmeden bulunmaz hak kapýsý, Kul Garib’im bükülmez çeliktendir yapýsý, Ben Allah’a adandým onda kulun tapusu, Yeter ki esirgesin Rabbim döþte imaný...
Emine Çerçi
Sosyal Medyada Paylaşın:
emine çerçi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.