açlýktan ölüyorlar kimin umrunda, soðuktan donup ölüyorlar, isyan ediyorlar kanunsuz düzene, yüzleri kan içinde yatýyor yerde cansýz.
kansýzlýk yollarda bir kara bulut, çökmüþ þehirlere kara umut, yakýn mumlarý halkým yakýn, güzel günler artýk çok yakýn.
kirli düzeni bozacaðýz el ele. kimse ölmeyecek hiç yere. herkes eþitse bu dünya evinde, herkes ettiðini çekecek ceza evinde.
karalarý baðlamasýn þehidimin anasý, rüya peþinden koþanlarýn kabusuyuz biz. sükunetle kazandýk biz en zor savaþlarý, fýrtýnadan önceki sessizliðiz biz.
masaya bir gül býraktýk anlayana, bizi her gün taþladýlar,yýlmadýk biz. gülü koklarken iyiydi ama, dikeni biz olunca canýn mý yandý?
komþu komþunun külüne muhtaçtý, sen komþuyu komþuya düþman ettin. görmediler camý kýrýk evde donan bebeði, komþu da katil devlette bundan gayrý.
bakma saðýna,soluna hýrsýz nerde diye, hele bi versen oðlaný belki adalet bulacak yerini. peþinen kabul ettin demek ki koltuk altýndaki kirli. biz biliyoruz saklama boþuna, senin yolun yol deðil. bu köyden kimler geldi geçti ama ne köy oldular ne kasaba.
mustafa tellal
20/01/2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Tellal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.