Küçücük patilerinin üzerinde zor doðruldu
Gözleri açýlmamýþ kardeþlerinin yanýndan,
Ne kadar yumuþak tüyleri,
Pespembe aðzý...Ilýk, minicik burnu...
Bir...Ýki... Tam yedi can...
Yedi tane minicik kedi yavrusu...
Anne sýcaklýðý arýyorlar...
Ne yazýk. bir kazaya kurban gitmiþ anneleri.
Küçücük çýðlýklarýný duyamýyor artýk yavrularýnýn.
Dönüp duruyorlar bir kutunun içinde...
Daha hayata yeni merhaba derken,
Bir keder bulutu sarmýþ baþlarýný,
Silen olacak mý acaba gözyaþlarýný?
Sýcak bir kucak, sýðýnacak?
Bir sýcak göðüs, yaslanacak?
Þefkâtle saran kollar?
’’Anne! Anne! ’’
Açlar, süt emmek istiyorlar.
Küçük bir kýz ve annesi dayanamýyorlar
Onlarýn çâresiz hallerine...
Anneleri kadar olamýyorlarsa da,
Kucaklýyorlar,
Biberonla besleyip, koruyorlar...
Ne olur, yardým edelim tüm çâresizlere,
Ýnsan, hayvan, kim olursa olsun,
Uzatalým ellerimizi,
Açalým sevgi dolu yüreklerimizi...
Merhamet, en güzel meziyet...
Ne olur, yardým et! Yardým et!
Hâlenur Kor
(Onlarýn da en az bizler kadar, bu dünyada yaþamaya haklarý var. Onlar, aynen çiçekler, aðaçlar gibi, dünyanýn süsleri...
Onlarý sevin ne olur...Elinizi sürmekten korksanýz bile, ne olur, onlara dünyayý dar etmeyin...
Gözlerine bir kez sevgiyle baksanýz, o gözlerde, inanamayacaðýnýz kadar sevgi ve vefâ görürsünüz...
Lütfen bir kap su koyun onlara...Artmýþ yemeklerinizi, çöpe atmayýn, onlara verin...)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.