MEHMET'İM

Sen daha küçüktün Mehmet’im,
Çocuktun 8-9 yaþlarýnda,
Þehit verdin babaný, vatan uðruna.
Çanakkale savaþýnýn tam ortasýnda,
Yerlerde kanlar silahlar gördün o yaþta,
Bilirim anlatýlmaz gördüklerin Mehmet’im,
Kim bilir nelere þahit oldu o küçük yüreðin,
Havada kurþunlar girmiþken birbirine,
Sen bakardýn kundaktaki kardeþine,
Yardým ederken annen askere ,
Þehit düþtü, Çanakkale Cephesinde.
O gürültüde ninni diye büyüttüðün kardeþin,
Öksüz ve yetim kaldýðýný anlamýþçasýna ,
Kararmýþtý hava , olmuþtu toz duman ,
Etraf zifiri karanlýk gözler görmez ,
Sustu kardeþin biran Mehmet’im.
Sen onu uyudu sandýn .
Sabah hava aydýnlanýnca, birde ne göresin,
O küçük kardeþin olmuþ kurþunun hedefi,
Sen tek kaldýn aðladýn biran,
Düþündün aðlamaktan fayda gelmez,
Kükredin:"Annem, babam, kardeþim þehit."
"Þehitler ölmez Çanakkale geçilmez" diye.
Sen sanki büyümüþtün anlamýþtýn her þeyi,
Koþtun cephenin en ilerisine
Düþman öldürdün eline silah alýp,
Þehit düþtün sen orada Mehmet’im,
Vatan millet uðruna.
Tam 253 bin askerimizin þehit olduðu,
O toprakta Çanakkale Savaþýnda,
Sen adýný kalplere yazdýran vatan evladýsýn.
Sen þehit Mehmet’sin.
Ruhun þad , vatanýmýz sað olsun...
Sosyal Medyada Paylaşın: