Kaþýna, gözüne kurban olduðum,
SAR dedin yaramý, saramadým ben!
Boyuna, bosuna hayran kaldýðým,
SOR dedin halimi, soramadým ben!
Gezdiðin yerlerde çiçekler biter
Bu ayrýlýk bize ölümden beter
Yar senin dilinden çektiðim yeter,
YAR dedin kalbinden, yaramadým ben!
Baþýmýz üstünde duman dolanýr
Gökyüzüne baksak hava bulanýr
Uzaklara dönsem gözüm sulanýr,
VAR dedin yanýma, varamadým ben!
Damla damla akar gözümden yaþlar
Derdin biri biter, öteki baþlar
Üstümüze gelir hep daðlar-taþlar,
KIR dedin zinciri, kýramadým ben!
Asker ocaðýndan selam getirdim
Ayrýlýk deyince aklým yitirdim
Bu iþi kafamda çoktan bitirdim,
VUR dedin gönlümden, vuramadým ben!
DOÐANAY’ým durur karþýmda daðlar
Bizde ki sevdalar sýlaya baðlar
Sanma ki arkamdan baþkasý aðlar,
DUR dedin sözünde, duramadým ben!
Kemal DOÐANAY
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.