Vakit sabahýn körü Aklýma, geceme düþtün. Ýblis uykudaydý, ben adým adým günaha inerken. Haya ettim kendimden. Ekmek ve mushaf bir yandan çarpýyordu yüzüme Sen gidiyordun. Oysa ben makamýnda kabulü yok sensizliðin, Ve Wan kadar soðuk yataðýmýn.
Bezâr/ Sosyal Medyada Paylaşın:
Nesim Baran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.