Hani sen küsüp gittin ya Açelya, Öyle sessiz, kimsesizce. Çekip ellerini benden. Mevsimler ötesine...
*** Kalanlar durur mu hiç. Nem varsa sana ait Düþtü peþine telaþ içinde. ve Koþarken çýðlýk çýðlýða Çýð düþtü üzerime. kaldým altýnda. Lal oldu dilim. Ýyi deðilim. Sihirli bir iðneyle, Yýrtýklarýný dikiyorum yüreðimin...
***
Sen gittin ya Açelya, Yarým kalmýþ bir masalýn adsýz kahramanýnýn, Resmini çiziyorum ezberime. Baktým ýþýðý da sönmüþ gözlerimin Baðýþladým ateþ böceklerine. Her þeyi yakýp kül eden bu sessizlikte Gölgesiyle oynayan bir çocuk gibi, Atýyorum düþlerimi içimdeki dehlize.
*** Sen gittin ya, Sýrtlayýp hüzünleri iç göçlerime Mülteci yazýldým mutsuzlar ülkesine Sanki su içinde çürüyor zaman Uykular düþman yüreðim, Sýtma nöbetlerinde, Bir kýsýr döngüdeyim. Ve ayaza durmuþ tüm þiirlerin Kitapsýz ,katýksýz þairiyim.
*** Söylesene Açelya, Senin gittiðin yerde Mevsim hala bahar mý Orada da yalnýzlýk Kalabalýðý yutar mý... Yok oluþ sendromlarý var oluþu boðar mý.. Güneþ yine de doðar mý Martýsý giden deniz Dalga dalga aðlar mý ...
***
Söylesene Açelya. Senin gittiðin yerde Sevgisiz hayat var mý.. Aþk duygusal illüzyon, Sevmek bir ütopya mý..
MELAHAT ÇETÝNKAYA
Sosyal Medyada Paylaşın:
YAKAMOZ ŞİİRLER Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.